STIJLICOON

Lees het artikel dat de veelzijdige Carien van der Wal voor Forever 39 heeft geschreven. Zij is communicatieadviseur en marketeer en alweer een paar jaartjes 39. Ze woont in Rotterdam en kent daar alle hotspots. Verder is ze dol op niche modemerken en beautyproducten.

Stijl icoon

Ik, Carien van der Wal, ben een lezer. Altijd al geweest. Als kind verslond ik de boeken die ik iedere donderdag haalde in de bibliobus. Nu lees ik alleen nog op vakantie en verder blader ik vooral door tijdschriften over mode, bij voorkeur buitenlandse, gekocht op vakantie, bij de plaatselijke Presse of benzinestation langs de Franse of Spaanse snelweg. De titels hebben met elkaar gemeen dat ze veel advertenties bevatten en vrij weinig tekst, maar een zuurpruim die daar op let, want beeld zegt meer dan duizend woorden en het gaat uiteindelijk toch vooral om de fotografie. Terwijl mijn reisgenoten in de tent of aan het zwembad de ene roman na de andere verslinden, blader ik eindeloos door de Italiaanse Vogue, Franse Citizen K of Spaanse Elle. Ik maak notities, scheur pagina’s uit, om er vervolgens nooit meer naar te kijken, maak ezelsoren en aan het einde van de vakantie weet ik wat het komende seizoen hot is en vooral wat not.  Mijn stijl iconen zijn, zonder uitzondering, stoere vrouwen, lang, dun, een beetje slungelachtig en gekleed alsof ze zomaar wat achter uit de kast hebben getrokken, simpel maar altijd elegant. Vrouwen met dat ‘je ne sais quoi’, muze meisjes, zoals Garance Dore, Caroline de Maigret of Ines de la Fressange. Vrouwen die er zelfs in een jute zak nog ‘cool’ uitzien.

Een jaar geleden liep mijn relatie -na de zoveelste ruzie- eindelijk spaak. Het moment om de ‘lichamelijke verloedering’ die er langzaam in was geslopen, een halt toe te roepen. Ik haalde mijn afgetrapte gympen van zolder en ging na het avondeten wandelen in plaats van bankhangen en Netflixen. In de sportschool leerde ik dat crunches en lunches niet altijd iets met eten te maken hebben en suiker ging in de ban. Afzien werd a way of life met als beloning, een taille, en terwijl mijn gewicht afnam nam het zelfvertrouwen toe.

Een leven als single vond ik geen fijn vooruitzicht maar aangezien de heren niet en masse bij mij op de stoep stonden, en ik van Happn (een soort Tinder) nog nooit had gehoord, schreef ik me in bij een datingsite, jokte over mijn leeftijd en plaatste de meest wazige foto die ik kon vinden. Maar als puntje bij paaltje kwam en iemand met me uit wilde, sloeg de paniek toe. Konden mijn selfies er dankzij Facie nog mee door, de spiegel ging spontaan barsten als ik erin keek, een afspraakje in de kroeg zag ik helemaal niet zitten. Het bleef bij mailen, appen, een enkele keer bellen, maar tot een date kwam het zelden. In een sombere bui wist ik zeker dat ik als oude vrijster zou eindigen, totdat ik, op een dag, in Rotterdam, een tram zag rijden met reclame van een kliniek voor cosmetische geneeskunde, en voordat de linker hersenhelft kon tegensputteren had de rechterhelft al een afspraak gemaakt. Dacht ik in mijn onschuld en onwetendheid nog weg te komen met een paar prikjes Botox, de dokter had andere plannen met mij, dus de zomervakantie sloeg ik een jaartje over, die buitenlandse tijdschriften konden wel even wachten.

Carien van der WalNu, tien maanden later, ben ik nog steeds single, maar mijn spiegelbeeld lacht me iedere dag toe, en die gespierde benen passen ondertussen wel mooi in de skinny jeans en strakke streepjestrui van Uniqlo, ontworpen door Ines de la Fressange herself, voor een prijsje waar zelfs de Zeeman u tegen zegt.

Point proven: Stijl hoeft niet duur te zijn, but it never comes cheap.

Carien van der Wal