EEN WEEKEND PARIJS……

Lieve dames, Forever 39 is vooral bedoeld om de mooie en goede dingen van het leven met jullie te delen. Maar helaas leven we niet in een wereld waarin altijd alles pracht en praal is. Afgelopen vrijdag is dat maar weer eens keihard bevestigd. Hoe afschuwelijk is het dat je blijkbaar niet eens meer veilig bent als je even een hapje gaat eten op de hoek, of naar een concert gaat, of van een voetbalwedstrijd wilt genieten? Toekomsten zijn gesloopt en gezinnen gebroken. Al die doden en gewonden….En waarom? Omdat er een stelletje gekken is dat hun eigen waanideeën op gewelddadige wijze aan de rest van de wereld wil opdringen.

Ik was in Parijs toen de aanslagen werden gepleegd, maar we hebben er gelukkig weinig van meegekregen op dat moment. We waren redelijk vroeg gaan slapen en zijn ook door alle ongeruste berichtjes van het thuisfront heen geslapen. Toen we het eenmaal doorhadden, hebben we vrij snel besloten Parijs te verlaten. Je hebt niets te zoeken in een stad waar de kruitdampen nog aan het vervagen zijn en waar in ziekenhuizen hard wordt gevochten voor mensenlevens.
Daarbij waren we ook ons veiligheidsgevoel kwijtgeraakt. Een paar uur voor de aanslagen, zijn we nl.  met de taxi vlak langs diverse getroffen plekken gereden. Ook lag ons hotel niet ver van alles en had er net zo gemakkelijk een aanslag kunnen worden gepleegd in het lekkere restaurantje waarvoor wij die avond hadden gekozen…..

Ik heb Parijs nog nooit zo stil gezien als gisteren, de dag na de aanslag. Veel winkels waren dicht en de Champs Élisées leek op een verlaten provinciale weg in de Franse campagne…. Er waren amper mensen op straat. Gek genoeg waren de Parijzenaren die ik sprak vrij kalm en misschien zelfs wel laconiek. Zo begreep de taxichauffeur die ons naar de grens reed (we wilden niet meer met de Thalys terug) bijvoorbeeld totaal niet waarom we weggingen. Terwijl hij toch op vrijdagavond mensen heeft afgezet bij het stadion waar het allemaal begon… Ook in het hotel haalden ze hun schouders op. Het leven gaat door. De Parijzenaren stralen vooral uit dat ze zich niet laten intimideren, ondank het verdriet dat er natuurlijk ook is. En dit is misschien wel de enige goede houding. Heel anders was de stemming onder de toeristen, die zwaar bedrukt was. Bij het ontbijt in het hotel zat iedereen een beetje voor zich uit te staren en hing er een bijzondere sfeer. De ongerustheid op hun gezicht sprak boekdelen, net als bij mijzelf trouwens.

Ik kan gelukkig zeggen dat, nu we weer veilig terug zijn, ik dat ongeruste gevoel wel weer aardig kwijt ben. Hoewel natuurlijk ook heel goed hier in Nederland zoiets kan gebeuren, laten we ons zichzelf vooral niets verbeelden. Ook onze eigen restaurants, concertzalen en stadions kunnen worden getroffen door de vrijheid ondermijnende terroristen. Maar laten wij een voorbeeld nemen aan de Parijzenaren door ons niet te laten intimideren, want dat is precies wat ze willen.
Het is -meer dan- afschuwelijk wat er is gebeurd, maar we kunnen ze maar op één manier terugbetalen en dat is doorgaan met het vrije leven dat door ons allemaal zo enorm wordt gekoesterd. Dat zijn wij verplicht, niet alleen aan de vele slachtoffers, maar ook aan onszelf en de vele vrije generaties die na ons zullen volgen. Dus, hoewel ik verdrietig, boos en geschrokken ben, ga ik vanavond toch uiteten en zal er uitgebreid worden geproost op het (vrije) leven!

Gerelateerde berichten