Mo is met haar man en 2 dochters op sabbatical in Zuid-Frankrijk en deelt regelmatig haar ervaringen met je op Forever 39. Lees snel verder voor haar verhaal van deze week.
“Ja, geef de tassen en handdoeken maar aan”, zegt M., terwijl hij vanaf de boot naar voren reikt om alles aan te pakken. We gaan vandaag gezellig varen in de wateren rondom Saint-Tropez, om vanaf daar te kunnen kijken naar Les Voiles de Saint-Tropez, een wedstrijd voor exclusieve zeilboten. Niet alleen trekt dit grootse evenement honderden zeilboten en bijbehorend zeilvolk, ook is de wedstrijd een magneet voor iedereen die van Zuid-Frankrijk houdt en daar graag nog 1 keer een goed feestje wil vieren. Het pittoreske dorpje barst tijdens deze gezellige dagen dan ook bijna uit haar voegen.
Vanaf het water hebben we geen last van de drukte en hebben we perfect zicht op de imposante boten die strijden om de eerste plek. Heel snel gaat het alleen niet, want er staat weinig wind en de zee lijkt af en toe op een gladde spiegel. Maar dat mag de pret niet drukken, want de sfeer is opperbest aan boord.
Na de Voile zal Saint-Tropez in een vredige en diepe winterslaap zakken. Er komen hier dan nog maar weinig toeristen en veel zaken zijn gesloten. Het zal wel even wennen zijn, maar aan de andere kant verheug ik me juist op deze kalme periode. De regio zal weer veranderen in de rustige Provençaalse streek, zoals deze was vóór de jaarlijkse tsunami van toeristen. In gedachten zie ik mezelf al lopen met een rieten mand op de markt van Saint-Tropez, zonder dat je van alle kanten Nederlands hoort of dat je door de menigte wordt voortgeduwd. Of op een goede plek op een terras genietend van een kop koffie en de herfstzon.
Heerlijk, wat meer rust. Misschien ga ik dan ook toekomen aan de mooie plannen die ik voor mezelf heb gemaakt voordat we vertrokken. Want buiten het bouwen van mooie herinneringen met het gezin, ben ik ook van plan meer dingen te doen die ik zélf graag wil. Bijvoorbeeld aan een goed boek beginnen en in een paar dagen uitlezen. Of yoga-lessen volgen op het strand. En alle 20 nagels aan mijn lijf vertroetelen, polijsten en lakken in een kek kleurtje. Gewoon al die dingen waar je in het normale leven niet of nauwelijks aan toekomt, maar soms wel zin in hebt. Je begrijpt vast wel wat ik bedoel, toch?
Logischerwijs heeft de eerste periode in Frankrijk vooral in het teken gestaan van een goede landing van de kinderen, waardoor er van de rest nog weinig terecht is gekomen. Maar nu het kroost zich in rustig vaarwater bevindt, is de weg vrij. En terwijl in de verte de laatste boten met de horizon samensmelten, bedenk ik dat het een goed moment is om de sabbatical naar een volgend level te brengen.
Bisou,
x Mo
Hi, ik ben Monica en ik zorg ervoor dat je regelmatig een leuke nieuwe blog krijgt voorgeschoteld bij Forever 39. Wil je meer weten over mij? Klik dan hier.
