SAINT-TROPEZ SHOP EXCES

Mo laat je regelmatig meegenieten van haar sabbatical aan de Franse Côte d’Azur. Lees snel verder hoe ze vandaag haar dag heeft doorgebracht.

In de verte hoor ik een zacht geluid van tjilpende vogeltjes. Het is mijn wekker en meteen ben ik klaar wakker. Ik heb deze ochtend nl. een missie en er valt geen tijd te verliezen. Deze zonnige ochtend start de Braderie in Saint-Tropez en daar wil je echt bij zijn. Denk niet aan die oud-hollandse vlooienmarkten met zolderspullen (waar eigenlijk niemand meer iets mee kan) en waar de plaatselijke voetbalvereniging pannenkoeken voor 1 euro probeert te slijten. Nee, de braderie van Saint-Tropez is een waar walhalla voor shoplustige dames die voor niet te veel geld een goede slag willen slaan.

Op deze braderie verkopen de winkeliers de laatste voorraad uit hun winkel voor soms spotprijsjes. Echt alles gaat in de ramsj, want hierna sluiten veel winkels hun deuren voor een lange tijd. Niet alleen kleine, lokale winkeltjes doen mee aan deze megasale. Op de braderie scoor je ook zo maar een fashionable jurk van Isabel Marant, of een tas van Mulberry voor een fractie van de oorspronkelijke prijs. Alleen de plaatselijke Gucci, Hèrmes en Louis Vuitton bedanken voor de eer en doen niet mee aan het braderie geweld.

Er kleeft wel een groot nadeel aan dit uitverkoop evenement. De koopjes lokken nl. van heinde en verre busladingen andere overenthousiaste dames (en een enkele stomende man). Dus dat betekent een monster file om het dorpje in te komen en eindeloos rondjes rijden op zoek naar dat ene gaatje. Maar daarna ben je er nog niet. Denk je dat je leuk bij Zadig & Voltaire of een ander gezellig merk zo maar kunt binnen stappen om je slag te slaan? Forget it. Tijdens de braderie zijn er voor de populaire winkels rijen waar ze vroeger in Oost-Europa ‘u’ tegen zeiden. En op het eerste gezicht keurig uitziende Françaises halen je rechts in bij het doorzoeken van het 50 euro rek. Of moet je beleefd je net apart gelegde kussentjes uit de handen van een oververhitte dame terugtrekken. Kortom, in vergelijking met dit slagveld zijn de (wijlen) Dolle Dwaze Dagen gewoon voor amateurs.

Maar het resultaat mag er zijn. Na 4 uur ingespannen te hebben rond gehopt en geshopt, strompel ik uitgeput, maar voldaan richting auto met de vers gescoorde aanwinsten stevig onder mijn arm geklemd. De buit? Een enveloptas met bling, een stylishe Zuid-Franse hoed, placemats versierd met echte schelpjes, kekke kussentjes met zilveren leerapplicatie en oorbellen van Reminiscence, die normaal echt onbetaalbaar zijn. Oh ja, ik vergeet nog de bikerboots en een kinky panterbroek voor de meisjes….