WHAT’S UP?

Lieve allemaal. Nee, vandaag even geen gezellige update uit La douce France. Ik ben nl., net als vele anderen, boos en verdrietig om wat er is gebeurd met Anne Faber. Om het feit dat een gek zo maar een fris, Hollands meisje van haar fiets afplukt in de stromende regen. Een vrolijke, levenslustige lady, die haar hele leven nog voor zich had. En nu nooit ouder zal worden dan 25 jaar, omdat ene Michael P. anders heeft besloten.

Uiteraard kan je in het leven niet altijd alles voorkomen. Dingen gebeuren helaas, dat is niets nieuws onder de zon. Maar wat ik niet snap is dat je -als bewezen gevaar voor de samenleving- nog even weg mag uit de gevangenis om gezellig verjaardagstaart bij je oma te eten. Om nog maar te zwijgen van de andere privileges die dit heerschap blijkbaar had. Of dat je als gevaarlijke randdebiel een persoonlijkheidsonderzoek mag weigeren, waardoor er geen TBS kan worden opgelegd. Met alle gevaren voor de samenleving. Dat kan ik allemaal niet bevatten. Niet als burger, niet als persoon met een bijzondere sympathie voor de wet en zeker niet als moeder.

Anne is er helaas niet meer. Maar ik hoop dat deze gruwelijke gebeurtenis zal bijdragen aan het aanscherpen en bewaken van ons rechtssysteem. Want het is onacceptabel dat dit soort dingen kunnen gebeuren in ons mooie land. Dames en heren politici, de beurt is aan u.

Liefs, Mo