INTEGREREN

Op sabbatical met je gezin naar Zuid-Frankrijk, wie droomt daar nu niet van? Gewoon je boeltje oppakken en 13oo kilometer verderop in de Franse zon neerstrijken om meer te genieten van alle mooie dingen van het leven. Mo waagde met haar man en 2 dochters de sprong en deelt wekelijks haar ervaringen met je op Forever 39.

Zóóóó, even bijkomen, zeg ik hardop terwijl ik in een comfortabele stoel neerplof. M. is voor zijn werk een paar dagen teruggevlogen naar Nederland en ik ben dus “Hoofd alles” momenteel. Best aanpoten, want de kinderen moeten bijvoorbeeld vier keer dag worden gehaald en gebracht naar school. Er wordt tussen de middag nl. gewoon lekker old skool thuis geluncht.  Super gezellig, om tussen de middag als een ouderwetse huisvrouw de tafel te dekken en daarna onder het eten de enthousiaste verhalen van de meisjes te horen.  Echt geweldig, hoe deze dametjes zich weten aan te passen en nu al aansluiting vinden bij Franse kindjes. De oudste heeft zich op het schoolplein weten aan te sluiten bij een soort ‘girls squad’ en de jongste heeft ‘verkering’ met 2 Franse jongetjes tegelijk (good for her!).

Ik ben eerlijk gezegd nog niet veel verder gekomen dan vriendelijk in het rond knikken en ‘bonjour roepen’ voor hek van de school. Best wel een beetje ongezellig en ik mis soms het vertrouwde tafereel op het Nederlandse schoolplein. Maar omdat het in het kader van de Franse noodtoestand nog altijd strikt verboden is om in de school te komen, is het een behoorlijke legpuzzel wie nu precies de klasgenootjes zijn van mijn dochters, laat staan welke ouders daarbij horen! Ook klassenlijsten vallen blijkbaar onder het Franse staatsgeheim, want deze zijn in velden noch wegen te bekennen. Integreren op school is dus nog niet zo eenvoudig. Maar daar gaat zeker verandering in komen. Ik ga nu eerst komende week naar Nederland en daarna gaan we vol in de sociale aanval. Iets met limonade, tekenfilmpjes kijken en rosé drinken (voor de ouders dan) lijkt me een briljante eerste stap!

Bisou,

x Mo

4