L’AMOUR TOUJOURS? #2

Ze is op zoek naar die ene ware, je weet wel, dat maatje waarmee je lief en leed kan delen. Maar zo gemakkelijk is dat nog niet. Bij Forever 39 deelt Eline de boeiende dingen die zij meemaakt tijdens haar speurtocht. Lees je mee met een nieuwe aflevering van  ‘L’amour toujours’?

De Dokter deel 1

Ik krijg een telefoontje van Feike, dokter in het Noorden van Nederland, en neem op met “hoi dokter Bernard”. Volgens Feike heb ik een schorre stem, hij vindt dat niet vervelend. Gelukkig maar. We hebben gisteren en vandaag 23 berichten uitgewisseld via Whatsapp, maar één onderwerp is niet besproken, z’n kinderen. Als ik er naar vraag is het even stil aan de andere kant van de lijn. Een teer onderwerp blijkt, hij ziet ze niet meer. Al heel lang niet. Ik ben nieuwsgierig en wil weten waarom niet.

Als Feike en zijn ex uit elkaar gaan dreigt ze hem kapot te maken en die belofte komt ze na. Zes jaar geleden knuffelt hij ze voor de laatste keer, als hij met z’n koffer het huis verlaat waar hij ooit met hen gelukkig was. Nog niet zo lang geleden ziet hij zijn dochter zitten achter de kassa van de supermarkt in een naburig dorp, hij herkent haar nauwelijks. Een kind nog als hij haar voor de laatste keer knuffelt en tegen haar zegt ’tot gauw’. Nu een jonge vrouw.

Feike is een normale man in een bizarre situatie. Soms komen de muren op hem af, dan moet hij naar buiten. Even wandelen met de hond. Hij maakt geen nieuwe herinneringen met zijn kroost. Hun gezamenlijke geschiedenis stopt, de dag dat hij de deur achter zich dichttrekt.

Mijn huwelijk was slecht net als de scheiding die erop volgt, maar ik hak liever mijn arm af dan mijn kinderen pijn te doen en ze verbieden hun vader te zien. Daarmee zou ik een deel van hun bestaan ontkennen. Ik ben niet onschuldig, schold mijn ex regelmatig de huid vol, ook in het bijzijn van de kinderen en heb daar spijt van. Hij houdt net zoveel van ze als ik. De ouder die denkt het bestaan van de andere ouder te kunnen wissen als het schoonvegen van een schoolbord, legt een zware druk op de kinderen. Misschien willen die van Feike het contact herstellen als ze zelf kinderen krijgen. Een schrale troost. We hangen op. Feike moet zijn hond uitlaten en mijn zoon staat buiten op de deur te bonzen, luidkeels te roepen dat hij naar binnen wil. Normaal reageer ik geïrriteerd als de kids hun sleutels vergeten, maar vanavond voelt alles anders.

Liefs,

E.