DE DIAGNOSE: ALLERGISCH CONTACTECZEEM

Een tijdje geleden heb ik een enorme allergische reactie gehad, zoals je wellicht wel weet. Helaas heb ik tot op de dag van vandaag nog altijd last van geprik, roodheid en ander gedoe. Hoog tijd dus voor een bezoekje aan de dermatoloog. Ik meldde mij daarom vorige week bij de afdeling dermatologie van de Mauritskliniek in Den Haag. Lees snel verder voor hun mening over mijn gehavende huid.

Wat is er gebeurd?

In een notendop nog even mijn verhaal, mocht je dit hebben gemist. Ik heb 6 weken geleden een schoonheidsbehandeling in Londen ondergaan. Na enkele uren kreeg ik last van rode plekken en de volgende dag zwol mijn gezicht op. Gelukkig gaat het nu een stuk beter met mijn gezicht. Maar helaas heb ik nog steeds te kampen met allerlei bijverschijnselen, zoals roodheid en schilfers. Ook reageert mijn huid zo ongeveer op alles wat ik erop smeer (ja, ook op hypoallergene producten…). Dus tijd om er eens een expert naar te laten kijken.

De diagnose

De dermatoloog van de Mauritskliniek zag al vrij snel wat er aan de hand is met mijn gezicht. Er is volgens haar sprake van een allergisch contacteczeem. Nog preciezer: het is een zogenaamd type 4 contacteczeem, waarbij de verschijnselen niet direct optreden maar langzaam opkomen. Een contactallergie voor een bepaalde stof ontstaat overigens niet meteen, het bouwt zich op na verloop van tijd. Het kan zo zijn dat je jarenlang een bepaalde crème zonder problemen kunt smeren, maar dat er dan plots toch allergische reacties optreden.

Welke stof heeft mijn allergie veroorzaakt?

Zelf ben ik er heilig van overtuigd dat een bepaalde vorm van Vitamine C bij mij de reactie heeft veroorzaakt. Het gaat om 3-O ethyl Ascorbic Acid. Dit is een vrij nieuwe vorm van vitamine C, die bezig is met een opmars in diverse skincare producten. Het is een stabiele vorm van vitamine C en is daarom zeer geliefd bij diverse huidverzorgingsmerken. Om het zeker te weten dat dit de boosdoener is, adviseerde de Mauritskliniek mij om een allergietest te doen door middel van plakproeven. Als (minder secuur) alternatief zou ik zelf zo’n 2 weken lang op bijvoorbeeld een arm de verdachte stof kunnen smeren en kijken wat er gebeurt.

De oplossing

Om van de klachten af te komen, raadde de Mauritskliniek mij aan om een week lang een hormooncrème (Triamcinolon-acetonide crème) te smeren. Dan zouden de klachten weg moeten zijn. Nu ben ik daar eerlijk gezegd niet zo dol op, want hormooncrème wordt vaak in verband gebracht met huidverdunning. Volgens de dermatoloog hoef ik daar in dit geval niet bang voor te zijn, want ik dien het maar kort te gebruiken en daarbij is het laag gedoseerd. Evengoed heb ik besloten om nog heel even aan te kijken of mijn huid het zelf kan oplossen. Maar mocht het volgende maand écht niet over zijn, dan zal ik zeker de hormooncrème gaan gebruiken.

Tot slot

Helaas ben ik niet de enige die dit allemaal overkomt en ik heb al tientallen soortgelijke verhalen gehoord. Let dus altijd goed op met producten die je gebruikt, want het kan zo maar gebeuren dat ook jij een allergie voor iets ontwikkelt. Want je ziet het aan mij: het kan een behoorlijke nasleep geven. Evengoed heb ik goede hoop er binnenkort van af te zijn, eventueel met behulp van de door de dermatoloog geadviseerde hormooncrème. “Fingers crossed”!

Met dank aan de Mauritskliniek Den Haag: www.mauritskliniek.nl