WEL OF GEEN OOGLIFT?

Ik weet niet hoe het met jouw oogleden gaat, maar die van mij hebben de weg naar het zuiden gevonden, hoor….. Vooral als ik moe ben, hangen ze bij wijze van spreken op mijn wangen. Moet ik dan toch maar geloven aan een ooglidcorrectie? Of kies ik er stoer voor om ze lekker ‘au naturel’ te laten bungelen?

We worden allemaal ouder, dat is een feit. Buiten gezellig meer kaarsjes op je verjaardagstaart, houdt dit helaas ook in dat je er wat minder fris en fruitig begint uit te zien. Je kan dit stoer accepteren, maar je kan je ook storten op alle hulpmiddelen die verkrijgbaar zijn. Cosmeceutials, laser en cosmetische ingrepen worden tegenwoordig steeds normaler in de strijd tegen het algehele verval.

Maar waar leg je de grens? Wat doe je wel en wat niet? Je hebt als tussenstap bijvoorbeeld de Plexr, om je oogleden weer in het gareel te krijgen. Dan branden ze huid weg, maar dat vind ik ook best ver gaan. Laat staan als je in jezelf laat snijden. Bovendien: als je daar eenmaal mee begint, waar stopt het dan? Volgt hierna de aanpak van een slapper wordende kaaklijn en hamsterwangen met behulp van het mes? Uiteindelijk ga je de strijd tegen de zwaartekracht toch verliezen, hoeveel meter overtollig vel je ook laat afvoeren.

Verder lijkt me doodeng als ze een stukje van je weghalen. Genetisch materiaal dat sinds je geboorte aan je vast zat, wordt dan door iemand in een witte jas vakkundig voor eeuwig en altijd geëlimineerd. Waar het daarna precies blijft wil ik ook niet over nadenken, maar dat terzijde. Ik heb trouwens nog nooit in mijzelf laten snijden.

Kijk, dit bedoel ik

Snijden zonder medische noodzaak in een gezond lichaam, is dat nu echt nodig? Daar komt nog bij dat ik mijn dochtertjes altijd voor hou dat je goed bent zoals je bent. Hoe ga ik die vragende oogjes uitleggen dat mama best tevreden is met zichzelf, maar even niet meer met haar zakkende oogleden? Daarbij: is het nu echt al nodig? Of stel ik mijzelf aan, wellicht aangestoken door de beautywereld waarin ik mij als blogger inmiddels alweer 3 jaar begeef? In de beautyscene is het nl. niet ongewoon om af en toe eens goed onder het mes te gaan voor prachtige nieuwe borsten, billen of dus gekortwiekte oogleden. Om nog maar te zwijgen van de ontelbare celebs die het operatieve voorbeeld geven. Bijvoorbeeld Maxima heeft sinds een paar jaar trouwens ook een opvallende frisse en open blik, vergeleken met foto’s uit haar prille verkeringstijd met Wim-Lex. Kijk het maar na.

Aan de andere kant hoor ik ook in de ‘gewone’ wereld steeds vaker over ooglidcorrecties. Vriendinnen, naasten en vage bekenden hebben het gedaan of gaan het doen. Daarbij schijnt het allemaal erg mee te vallen qua ingreep. Dus loop ik gewoon te miepen als ik zeg dat ik aarzel, terwijl ik mij dagelijks stoor aan mijn oogleden? Verder weet ik waar je moet zijn voor het beste resultaat, dus dat hoeft ook geen belemmering te zijn. Maar het stemmetje in mij dat de negatieve kanten weet op te noemen is nog altijd het luidst aanwezig. Straks mislukt het en kan ik voortaan als een onnatuurlijk strak getrokken Barbie door het leven drentelen…..

Je hoort het; ik ben er nog niet uit. Voorlopig kijk ik het gewoon nog even aan en doe ik maar een oogje dicht als ik weer eens met van die lodderige kijkers op een foto sta. Bovendien heb ik hier in Frankrijk zo ongeveer 24/7 een zonnebril op, dus dat scheelt ook, haha!

x Mo

Mocht je trouwens zelf een ooglidcorrectie overwegen, dan zijn deze artikelen wellicht interessant voor je:

 

 

Gerelateerde berichten